ഇനിയൊരുനാൾ നമ്മുടെ ജീവിതം നിലയ്ക്കുമ്പോൾ,നമ്മുടെ വരവും പോക്കും നിൽക്കുമ്പോൾ,പൊടിമണ്ണിന്റെ ഏഴു വിരിപ്പുക്കൾക്കടിയിൽ,മരണത്തിന്റെ വരണ്ട കാലടികൾക്കടിയിൽവീണ്ടും നാമടുക്കുംപ്രിയേ,ജിജ്ഞാസുക്കളായി, സംഭ്രാന്തചിത്തരായി.നമ്മുടെ വിഭിന്നമായ തൂവലുകൾ,നോട്ടം പിഴയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകൾ,ഒരുനാളും കണ്ടുമുട്ടാത്ത നമ്മുടെ കാലടികൾ,മായാത്ത ചുംബനങ്ങൾ,ഒക്കെയും വീണ്ടുമൊന്നുചേരും;അതു നമുക്കെന്തു ഗുണം ചെയ്യാൻ പക്ഷേ,ഒരു കുഴിമാടത്തിലൊരുമിക്കൽ?ജീവിതം നമ്മെ വേർപിരിക്കാതിരിക്കട്ടെ,മരണം പോയിത്തുലയട്ടെ.(നെരൂദ)
0 comments:
Post a Comment